Van een hart dat lijdt, maar ook een hart dat klopt.
Wat zie jij als je kijkt naar deze theepot?
Dit zijn de woorden die bij mij boven kwamen, terwijl ik een moeilijke periode uit mijn leven creatief aan het verwerken was:
T heepot
O ndersteboven
P rachtig
E indeloos
E enzaam
H artverscheurend
T egelijk
(van onder naar boven vormen de eerste letters het woord theepot)
Op z’n kop
Soms voelt het leven alsof alles op zijn kop staat. Wanneer een dierbare worstelt met mentale of psychische problematiek, kan dat een gevoel van verwarring en machteloosheid oproepen. Wat eens vertrouwd was, is dat niet meer en lijkt niet langer te begrijpen.
De theepot in deze creatieve verwerking staat voor dat leven op-zijn-kop. Niet alleen dat leven, maar ook dat van omstanders. Het onvermogen om de ander nog langer te begrijpen en het besef dat niets meer lijkt te passen zoals het vroeger deed. Dit kan veel vragen oproepen, zowel over het leven als over het geloof.
Hoe ga jij om met gevoelens van angst, depressiviteit of geloofstwijfel die hierdoor kunnen worden veroorzaakt? Hoe blijf jij staande als je je machteloos voelt?
Inkijkje
De theepot is niet alleen omgekeerd, maar ook beschadigd. Om de gebrokenheid weer te geven, moest de theepot kapot. Bij het terug in elkaar zetten en weer vastlijmen, stond de theepot op zijn kop. Door daar bij stil te staan en naar te kijken daalde het besef in; dit is het, zo ervaar ik dat leven. Al die scheuren en breuken in dat leven. Een zo op-zijn-kop manier van denken en mijn eigen ondersteboven daarvan zijn.
Het gat in de pot biedt een blik naar binnen, een inkijkje in een leven dat gekleurd wordt door pijn, strijd en gebrokenheid. Voor degene die dit ervaart, is het een dagelijks gevecht, en voor de omgeving is het soms onmogelijk te bevatten.
Het dekseltje waar de pot overheen staat vertaalt de grond die het leven heeft gekregen, de steun en basis die is geboden en die blijft, ondanks de chaos erboven.
Op dit dekseltje staat een hart, gevormd uit klei. Een hart dat gebroken is, met zichtbare scherven. Dit laat zien dat in alle kwetsbaarheid, pijn en verdriet er een prachtig mooi hart in dat leven is, wat vol liefde klopt. Liefde en lijden liggen dicht bij elkaar. Het is een rauwe realiteit.
Dit kan raken aan diepe geloofsvragen en geestelijke begeleiding kan hierin van grote waarde zijn.
De hand
Te midden van deze gebrokenheid ligt een hand van klei op de theepot. Tijdens de creatieve verwerking moest ik steeds denken aan een hand. Gods hand beschreven in Psalm 139: “U sluit mij in van achter en van voren, U legt Uw hand op mij”. Daar ontstond iets van troost en hoop. Zelfs wanneer het leven ondersteboven lijkt en het hart gebroken is, God legt Zijn hand op dat leven. Zijn nabijheid verdwijnt niet, ook niet in de diepste dalen van mentale of psychische pijn. Of iemand zich nu verliest in duisternis, zich onbegrepen voelt of worstelt met gevoelens van diepe eenzaamheid.
Wanneer jij worstelt met die nabijheid van God of diepe levensvragen hebt, kun je baat hebben bij christelijke hulp. Of je nu zelf door een moeilijke periode gaat of iemand in je omgeving hebt die lijdt, het kan helpen om met iemand te praten die bekend is met pastorale hulpverlening, christelijke counseling of coaching.
Gebrokenheid en hoop
Zelf begrijp ik het nog steeds niet, blijft het moeilijk om te leren omgaan met de veranderde situatie, staat nog steeds dat leven op zijn kop en bij tijden ben ik nog steeds ondersteboven.
En tegelijk…
Deze theepot vertelt een verhaal van pijn, maar ook van hoop. Van een hart dat lijdt, maar ook een hart dat klopt. Van een leven dat misschien onbegrijpelijk is geworden, maar niet zonder fundament is. En bovenal van een God die ziet, kent en Zijn hand legt op hen die worstelen.
Misschien herken je dit beeld in je eigen leven of dat van een dierbare. Dan hoop ik dat deze verwerking een bemoediging mag zijn; jij, of degene die je liefhebt, wordt niet vergeten. Ook in de gebrokenheid is er een hand die vasthoudt. Zoek steun bij God als dat lukt, en als dat niet lukt, laat dan maar los. Waar we ons ook bevinden; Hij houdt wel vast (Psalm 139:10). Wees niet bang om hulp te vragen, of dat nu bij het pastoraat in de gemeente is of via pastorale hulpverlening, er is hulp en ondersteuning. Je hoeft dit niet alleen te dragen.
En wie weet… draait de theepot nog eens om.
Dan is die hand er nog.
Dan ónder dat leven.
Mooi he?
Ik sluit af met een kort gedicht, een elfje:
“wankel
geschonden hart
ons fundament is
Zijn hand op het
leven”
Ineke en Gerla
